çünkü her köyün bir delisi var. metroyu temizleyen amca yanıma gelip gülmeye başladı. "burayı güya boyadılar, baksana şu hale. gidip nereyi isterseniz orayı boyayın demişler." hakikaten her taraf yama içindeydi tavanda. gülümsedim. "güya burayı yenileyecekler, nereye yenileyecekler, trenler çalışıyor habire." bana bir şey demeye fırsat bırakmadan o kendi sahnesini oynamaya devam etti. "hat 7'yi yeni yaptılar. tertemiz oldu. ısıtıcı koymamışlar. tertemiz ama ısınımıyor. hahhaHAHAHAH" ve izleyiciler güler.
ben de güldüm. bir elinde çöp topladığı, diğerinde çöp kovalarını bastırdığı iki sopasıyla o kadar keyfi yerindeydi ki. belli ki o kara tünelde vakit başka türlü geçmiyordu, zaten tren de bir türlü gelmiyordu. herkes kıpırdanıyor. uzaklardan görünecek ışık hüzmesini bekliyor gözler. yanımdaki kadın da bir ileri bir geri. "7 kere bakarsan tren gelir derler. hahhahaHAHAHAH" kadın ters ters bakışlarda. çünkü izleyicilerin hepsi mutluluğu anda yakalama seviyesinde değidir.
No comments:
Post a Comment