"Kızlar, annelerini izleyerek öğreniyor kadınlığı. Kimisi o gördüğü yoldan gidiyor, kimisi de "ben öyle olmayacağım" diyerek kendi yolunu çiziyor. Ben ikincisini yaptım. Daha adını bilmediğim feminizmi, annemin yaşadıklarına içsel bir dürtüyle itiraz ederek benimsemiş olmalıyım. Bu bir tepki, bilinçli bir seçim değil. Çocukluk, gençlik dönemimden söz ediyorum."
(Duygu Asena, BEN DUYGU, Bir Veda Söyleşisi, Doğan Kitap, 2008, s.23)